Nog voor ik mijn ogen kan openen, hoor ik de vogeltjes naast mijn raam al fluiten en kwetteren. Ik weet niet waarover ze het hebben maar ze klinken erg druk en vrolijk. Als ik dan eindelijk mijn ogen open, zie ik op mijn muur een prachtig schouwspel van schaduwen en glinsteringen dat door de bomen, de zon en de vijver veroorzaakt wordt.


Ik hoef niet na te denken over hoeveel lagen kledij ik vandaag zal aantrekken want het is de zon die mij verwarmt. Ik ga naar buiten op mijn sandalen en ruik het meteen, de lente. Het is de geur van net gemaaid gras, de geur van de zon, de geur van ontluikende bloemen, de geur van vrolijkheid.

Ontbijten doen we gewoon buiten met de dauwdruppels nog aan de takken van de bomen. Pepijn huppelt vrolijk rond, hij is de oudste Vlaamse reus die we ooit al hadden. Papa maakt mopjes, mama zorgt voor een eitje en mijn broer ziet dat het goed is.

Ik trek er met mijn camera op uit maak honderden foto's met mijn lief aan mijn hand, of voor mijn lens. Met een laken onder de arm zoeken we een perfect plekje om te picknicken want dat doen we graag. We praten over onze dromen en verlangens terwijl we proeven van heerlijke, frisse hapjes. Warm weer vraagt om fris eten. De natuur rondom ons begint, net als wij, te veranderen.

's Avonds halen we de barbecue terug van onder het stof en nodigen we onze vrienden uit. Er wordt gegeten en gedronken. We maken plannen voor morgen en de zomer. Gezelschapsspelletjes vullen de tafel en ondertussen zorgen de zonnestralen voor een gelukzalige gloed op ieders gezicht. Hoe later, hoe dichter iedereen bij elkaar gaat zitten. De fleece dekentjes worden uitgedeeld want hoe warm het overdag ook mag zijn, 's avonds koelt het nog steeds af.


- Het mag gaan komen, ik zie momenteel enkel grijze wolken.