25 oktober 2015

Ik neem jullie met veel heimwee mee naar een dag in oktober waarop mijn lief en ik op het vliegtuig richting Thailand stapten. Klaar om twee weken ons ogen uit te kijken.

Maandag - 12 oktober 2015 - Bangkok

Na een veertien uur durende vlucht met een tussenstop in Abu Dhabi zetten we eindelijk voet op Thaise grond. Het was zeven uur 's avonds toen we voor het eerst de Thaise lucht onze longen liet vullen. Warm en vochtig was de vaststelling.

We hadden geen flauw idee van de prijzen in dit land dus namen een erg dure taxi naar ons hotel. Als je naar Thailand reist, zorg er dan voor dat je steeds in een taxi stapt met een meter én dat de chauffeur deze meter ook aan zet. Onze chauffeur brabbelde iets in gebrekkig Engels en reed een stukje weg van de luchthaven. Hij vroeg of hij het adres van ons hotel nog eens kon zien en reed na enkele minuten verder. Ondertussen dachten wij niet meer aan de meter én dachten we dat we wel een goede prijs besproken hadden voor onze taxirit. Als jullie dus een taxi nemen aan de luchthaven, hou dan je deur open of laat de chauffeur niet vertrekken tot de meter wordt aangezet. Dan pas krijg je een eerlijke prijs.


We maakten meteen kennis met de Thaise hotels. De douche staat meestal in het midden van de kamer waarbij na een douche al het meubilair mee afgespoeld was, een harde matras en een airco die de hele nacht moest draaien of onze kamer werd opslag een sauna.

We gingen nog iets lekkers eten op een lokale markt waar we in totaal ongeveer 40 bath ofwel 1 euro betaalden voor ons beiden. We maakten kennis met een Thaise rat die ons tijdens onze maaltijd kwam vervoegen en na een kleine wandeling door de markt besloten we dat het tijd was om te slapen. De eerste nacht werd ik wakker om 2u en sliep ik terug in om 5u, van een jetlag gesproken.

Dinsdag - 13 oktober 2015 - Bangkok

Wakker worden in de Oosterse metropool heeft iets. Je komt buiten en wordt meteen overvallen door een muur van warmte en verschillende soorten geuren die je niet meer loslaten voor de rest van de dag. Alle zintuigen worden hier geprikkeld en maximaal ingezet. We struinden wat rond door de kleine en grote straten van Bangkok en waren vooral onder de indruk van de drukte en vervuiling in de stad. Je voelt als het ware de uitlaatgassen op je longen slaan. Er kwamen erg veel indrukken op ons af want de Thaise cultuur is zo anders dan de onze.


In elke straat en op elke hoek vind je wel een of ander klein kraampje waar ze wat te eten verkopen. Dit gaat van vlees op een stokje tot een Thaise curry en van kleurrijk fruit tot heerlijke Pad Thai. We proefden het niet allemaal want tegen sommige dingen zijn onze Westerse maagjes niet opgewassen. Het Thaise eten is wel hemels lekker en de Thai houdt ervan om de hele dag door kleine porties te eten in plaats van drie keer per dag een volledige maaltijd, helemaal mijn ding.

We bezochten de Wat Saket, ook wel gekend als de Golden Mount die we toevallig tegenkwamen en waar we voor het eerst onze schoenen moesten uitdoen en ik een sjaal om mijn schouders sloeg. In de Thaise cultuur is het immers gebruikelijk dat je knieën en schouders bedekt houdt wanneer je heilige gebouwen betreedt. Uit respect droeg ik de hele reis een lange rok en had ik steeds een sjaal bij die ik kon gebruiken waar nodig.


Daarna gingen we snel op zoek naar het station van Bangkok omdat we nog tickets moesten boeken voor de nachttrein die we vanuit Ayutthaya naar Chaing Mai gingen nemen. Na een lange en hete zoektocht kregen we deze tickets te pakken. Upper beds, niet bij elkaar. Fantastisch...

Wij hebben de planning van onze reis niet helemaal vastgelegd voor ons vertrek en daarom waren we ook wat laat met de tickets van de nacht trein. Als je er zeker van wil zijn dat je bij elkaar ligt en je reist zoals ons op twee weken door Thailand dan zou ik toch ruim op voorhand de tickets bestellen en niet in Thailand zelf nog op zoek gaan.

De tickets kan je hier bestellen en zelf in je hotel laten afleveren. Als je toch in Bangkok zelf nog de tickets wil bestellen dan kan je in het station in het info punt voor toeristen terecht. Het is het enigste plekje in het station waar de airco's overuren draaien en je zou er zelfs kippenvel van krijgen.

In de late namiddag trokken we richting het Victory monument zodat we daar een minibus naar Ayutthaya konden nemen. Aan het Victory monument kan je busjes nemen naar zowat elke plek in Thailand waar je maar naartoe zou willen gaan. Na één uur en een half kwamen we toe in Ayutthaya. Ondertussen was het al donker want in Thailand doen ze niet van zomeruur en winteruur en is het gewoon altijd donker om 18u. Wel gek, want er valt nog zoveel te beleven maar als het donker is dan heb je daar niet zo veel aan hé.

Dinsdag - 13 oktober 2015 - Ayutthaya


De zoektocht naar ons hotel kon beginnen. Thaise mensen zijn echt heel vriendelijk maar weten vaak niet waar de plekken zijn die we hen vragen. Weten of niet, ze gaan ons toch een of andere richting uitsturen. Dat heeft iets te maken met het niet willen teleurstellen van mensen, denk ik. Toen we het aan een vrouw vroegen en zij ons naar een apotheek stuurde, leek het goed te komen. De vrouwen overlegden met z'n vieren waar het hotel zou kunnen zijn en een van hen legde het ons zo goed en zo kwaad als het kon uit. Toen we aan een kruispunt een afslag wouden nemen hoorden we ineens getoeter en een vrouwengilletje achter ons. De vrouw was ons op haar brommertje achterna gegaan en vertelde dat we nog wat meer rechtdoor moesten. Zo lief.

Brommertjes zijn alomtegenwoordig in Thailand. Ze zoeven gezwind door het verkeer samen met gewone auto's, taxi's en de beroemde (of beruchte) tuktuks. Vanaf iemand in Thailand oud genoeg is om een gemotoriseerd voertuig te besturen, schaft die zich volgens mij een brommertje aan. Ze geven ook geen voorrang aan voetgangers. Er mag nog zo'n groot zebrapad voor je uitliggen, als jij niet beslist om over te steken dan gaan zij zeker niet stoppen om je over te laten.


Eenmaal we ons hotel gevonden hadden, hebben we ons wat opgefrist en gingen we nog iets eten in een van de straatstalletjes. Ik at baked rice met ei en allerlei groentjes en ik verbaasde me nogmaals om het feit dat je zo lekker kon eten voor bijna geen geld. Je zou het voor dat geld bij ons thuis nog niet zelf kunnen klaarmaken.

Ik lag deze nacht nog een uurtje of twee wakker, het begint te beteren.

Woensdag - 14 oktober 2015 - Ayutthaya

Vandaag werden we wakker in Ayutthaya. Dit is een van de oude hoofdsteden van Thailand en bijna alle tempels hier zijn ruïnes. Dat vind ik de mooiste tempels. In Ayutthaya kan je best rondtrekken met de tuktuk of met de fiets. Taxi's zijn hier bijna niet te vinden. Voor de fiets vonden we het iets te warm dus we namen een tuktuk. Tuktuk's kosten (naar Thaise normen) veel en je moet hier afbieden. Dit geldt trouwens ook als je souvenirtjes of dergelijke dingen koopt. De Thai geeft je meestal een prijs die best wat hoger ligt dan hij er eigenlijk voor wil krijgen, plus je bent een toerist dus je zal nooit de prijs betalen die een Thai moet betalen voor hetzelfde.


Afbieden dus. Ik vond het wel wat zonde want die mensen hebben niet veel en dan ga jij als 'rijke' toerist nog wat van de prijs afdingen. Ik heb wel geleerd dat je daar niet moet mee inzitten want dat het zo gaat in Thailand en de chauffeurs nog steeds een eerlijke prijs krijgen voor het ritje als ze uiteindelijk akkoord gaan met jouw prijs. Gaan ze niet akkoord en vind jij dat het ritje niet meer waard is dan jouw prijs? Ga dan gewoon naar de volgende tuktuk. Bij toeristische attracties staan ze vaak naast elkaar te wachten en anders kan je er wel eentje op straat tegenhouden.

We gingen voor onze grote tempeltocht eerst iets eten, een noedelsoepje. Daarna gingen we zo'n 4 tempels bezoeken. De ene al wat meer toeristisch als de andere.

We begonnen met de Wat Phra Mahathat (leuk om uit te spreken) omdat deze vlak voor ons hotel lag. Hier kan je ook één van de meest gefotografeerde beelden uit Ayutthaya terugvinden, het Boeddhahoofd dat verstrengeld is in de wortels van een bodhiboom. Je ziet hier dan ook allerlei toeristische taferelen. De selfiesticks worden bovengehaald, armen worden zo ver mogelijk uitgestoken om toch maar samen met het hoofd op de foto te kunnen en er wordt geknield, niet voor het beeld maar bij het beeld, voor een foto natuurlijk. Terwijl ik dit tafereel gadesla, valt mijn oog op een bord naast het beeld. "Gelieve uit respect voor Boeddha je rug niet naar hem toe te keren." Daarnaast enkele foto's van mensen die selfies nemen met het beeld en daarop een heel groot rood kruis. Als in "mag niet" of "doe dit niet". Uit respect doen we het dan maar niet, toch?




Mijn absolute favoriet was de Wat Yai Chai Mongkhon. Er staan honderden zittende Boeddhabeelden, netjes naast elkaar met als je geluk hebt een saffraankleurig doek om hun schouders gedrapeerd dat meedeint op het tempo van de wind. Je kan er ook een grote, stenen Chedi beklimmen en dan heb je een prachtig uitzicht over de ruïnes. De plek straalde rust uit ondanks het legertje toeristen dat er rondliep, inclusief wijzelf.

Je kan hier ook een enorme liggende Boeddha vinden van wel 7 meter lang met in de schaduw van een paar bomen enkele monniken die gezellig een praatje maken en even verderop enkele locals die in een tempel aan het bidden zijn.

De meeste ruïnes zijn vrij verlaten maar hier bruist het van de energie op sommige plekken.




Wat Phra Si Sanphet is het complex waar de drie witte stoepa's meteen in het oog springen. Dit was op het moment van ons bezoek het rustigste complex waar we bijna niemand anders tegenkwamen dan een koppel dat trouwfoto's aan het maken was, een zwerfhond en een monnik die kwam bidden.

Let wel op wanneer je op weg bent naar dit complex. Je wordt gegarandeerd aangeklampt door kinderen die je om geld komen vragen zodat je toegang zou krijgen tot het complex. Ga hier niet op in want dit geeft je helemaal geen toegang. Je kaartjes koop je best gewoon aan de inkom van het complex in het daarvoor bestemde kraampje.




Als laatste gingen we naar Wat Phutthaisawan. Dit tempelcomplex ligt iets buiten het centrum van Ayutthaya maar vond ik zeker de moeite. Toen we hier aankwamen was hier niemand dus onze tuktuk chauffeur stelde ons voor om even op ons te wachten aangezien er ook geen tuktuks stonden te wachten om ons terug naar het centrum te brengen.

Rust overvalt je hier. Je hoort enkel de wind en een heleboel rinkelende belletjes. Je vindt hier zittende Boeddha's in alle formaten en op een afgelegen lapje gras en omgeven door wat ooit 4 muren waren, vindt je een liggende Boeddha. Op het grasveld kan je even genieten van de stilte. Zalig.


Na deze tocht gingen we nog even langs de avondmarkt, aten we iets en dan was het tijd om naar het station te vertrekken voor onze nachttrein naar Chiang Mai. We waren maar twee uur te vroeg in het station en werden tijdens het wachten ferm geplaagd door de muggen. Zorg ervoor dat je steeds goeie muggenmelk bij hebt. Het beste is om in Thailand zelf naar een 7-Eleven te gaan omdat ze in Thailand sterkere muggenmelk hebben dan bij ons en 7-Elevens vind je bijna in elke straat.


Op de trein konden we jammer genoeg niet samen slapen, we lagen twee hokjes uit elkaar. Slapen op een trein is wel niet makkelijk want deze stopte heel vaak en er kwamen van overal geluiden. Het is wel dé uitgelezen manier om naar het noorden te reizen want je hebt een vervoersmiddel en slaapplek in één én je verliest geen kostbare reistijd doordat je 's nachts reist.


Uiteindelijk werd ik door het geschud en de vermoeidheid in slaap gewiegd.