Series dus. Ik ben helemaal verzot op series en dan nog liefst de soort waar je niet te veel moet bij nadenken. Ik ben geen leeghoofd hoor, ik kijk ook intellectuele series (ofzo). Ik vind het gewoon leuk om even je verstand op nul te kunnen zetten als je net een zware werk- of schooldag achter de rug hebt.

Over welke series heb ik het dan? Hieronder kan je een lijstje vinden van mijn favoriete series, van nu en van vroeger. Ik geef er ook een beetje uitleg bij zodat jullie meteen nieuwsgierig zijn om ze ALLEMAAL te bekijken. Nee mopje, doe maar niet of misschien verspreid over de komende 5 jaar!



De Britse acteur Hugh Laurie speelt Dr. Gregory House, een medisch genie dat een team van jonge diagnostici leidt. Hij is niet alleen erg op zichzelf, maar ook bot en onbehouwen en zou het liefst alle contact met zijn patiënten vermijden. Zijn directe manier van communiceren en cynische opmerkingen maken het voor veel mensen bijna onmogelijk om met hem om te gaan. Desondanks staat hij in hoog aanzien vanwege zijn vermogen schijnbaar ongeneeslijk zieke patiënten te diagnosticeren en te behandelen. Dit, en zijn voorliefde voor medische vraagstukken, maken van hem de laatste hoop voor “onbehandelbare” patiënten met ongewone en mysterieuze ziektes - Wikipedia

Dit is een van de intellectuele series waarover ik sprak. In deze serie worden de medische termen bijna constant naar je hoofd geslingerd. Om deze te begrijpen, moet je volgens mij toch minstens enkele jaren opleiding tot dokter achter de kiezen hebben. Ondanks het feit dat deze serie bol staat van de medische termen is dit een van mijn favorieten.


Hugh Laurie speelt hier de meest onhebbelijke en arrogante vent die je ooit in je leven kan tegenkomen en toch slaagt hij erin om op momenten medelijden op te wekken. Hij lost medische vraagstukken op zoals niemand hem dat nadoet en krijgt daarvoor veel respect. Tijdens elke aflevering wordt er meestal één patiënt behandeld maar de levensverhalen van de verschillende dokters lopen door.



Deze serie is niet een standaard doktersserie waar de ene dokter verliefd wordt op de andere en er ondertussen wat patiënten de revue passeren. Hier staan (meestal) de patiënten centraal en door hun onverklaarbare symptomen is het heel boeiend om een aflevering tot op het einde te volgen, ook al begrijp ik er soms geen snars van. Gelukkig wordt de ziekte meestal ook in mensentaal uitgelegd, fieuw.

Wat vliegt de tijd toch! Op het einde van deze post heb ik al 61 foto's genomen van de 365. Dat wil zeggen dat er nog een ruwe 300 zullen volgen. Ik vind het nog steeds leuk om te doen en kijk nu al graag eens terug naar de eerste foto's.

Nu heb ik voor jullie terug 14 foto's van de voorbije dagen.

48/365 - 17 april 2014 Een 'selfie' om deze nieuwe 365 post in te zetten ;)

49/365 - 18 april 2014 Van deze kruidenpil moet ik er vanaf vandaag 6 per dag nemen. Zoals je kan zien zijn dit behoorlijk grote pillen en no way dat ik die zo kan inslikken. Ik moet ze dus openbreken in een glas fruitsap of dergelijke, met een vieze smaak tot gevolg. Deze zouden mijn lichaam moeten zuiveren samen met nog andere zaken zoals thee. (ik ben bezig met het volgen van een soort kuur bij mijn zus voor het verlichten van mijn nek- en schouderklachten, dit is daar een onderdeel van.)

Heb je het perfecte handschrift en lijkt alles dat je schrijft precies uit de printer te rollen? Of heb je net zo'n doktershandschrift waar niemand echt goed kan opmaken wat je nu net aan het neerpennen bent?

Van dit handschrift van jou kan je zelf een font maken! Op internet vind je verschillende sites waar je handgeschreven fonts kan downloaden maar eentje van jouw unieke handschrift is toch nog veel leuker?

Heb je nooit als klein kindje (of iets minder klein kindje) een vlek op papier gemaakt en daar een heuse tekening van gemaakt? Ik wel hoor. Dan werd die lelijke vlek plots een dansende man of een luchtballon. Soms werd die vlek iets helemaal anders en veranderde het hele blad in een of ander fantasietafereel.

Die kinderlijke kijk op de dingen verliezen we jammer genoeg als we opgroeien. De ene al wat meer dan de andere en ik hoop dat ik deze kijk toch nog even mag behouden.

Victor Nunes is dit niet verloren en dat kan je zien aan zijn kleine kunstwerkjes. Zijn kunst is een goed voorbeeld van pareidolia ofwel het betekenis geven aan alledaagse voorwerpen. Een goed voorbeeld hiervan is het zien van de vorm van een gezicht in een vlek.

Hij maakt tekeningen rond alledaagse objecten of integreert alledaagse objecten in zijn tekeningen gaande van maïs tot popcorn (haha) en van scharen tot touw. De voorwerpen komen als het ware tot leven aangezien ze een bepaalde functie krijgen. Als je zijn naam intikt op Google dan krijg je allerlei van deze leuke prenten te zien.

Uiteraard voor jullie meteen op 'het huisje' klikken, heb ik er voor jullie ook enkele uitgezocht.

Het Paasweekend was ideaal om nog eens wat rommelmarktjes te bezoeken. Het zonnetje heeft tijdens dit weekend flink haar best gedaan dus dan is het dubbel zo leuk om rond te slenteren tussen al deze tweedehands schatten.

Ik bezocht onder andere voor de eerste keer ook de Vossenmarkt in Brussel maar hierover schrijf ik later nog eens uitgebreid. Hier kan je de Paascadeautjes zien die ik voor mezelf kocht ;).



Ik was meteen verliefd op dit fotoalbum. Het is zo'n plakalbum waarbij alle pagina's een soort plaklaagje hebben met daarover een beschermfolie. Je moet dan de foto's op het plaklaagje plakken en de beschermfolie erover kleven. Er zaten nog allerlei foto's in van de eerdere eigenaren van het album. Ik weet nu dus heel goed wat die mensen tussen 1973 tot 1978 hebben uitgespookt in het Ruhrgebied.

Afgelopen weekend was het Koningsdag in Nederland. Aangezien ik die dag samen met mijn zus en mama in Nederland moest zijn, vonden we het wel een goed idee om eens even een kijkje te gaan nemen naar het hele Koningsdag gebeuren.

Ik moet zeggen, zo'n groot volksfeest heb ik in België nog niet meegemaakt. Tijdens onze nationale feestdag zie je hooguit enkele Belgische vlaggen uit de ramen hangen maar meer als dat zit er vaak ook niet in.

In Nederland waren de straten volgelopen met vrolijke, in het oranje geklede mensen. Ik vind persoonlijk dat de doorsnee Nederlander op een doorsnee dag sowieso al vrolijker is dan de doorsnee Belg op een doorsnee dag. Voeg hier nog vele pintjes en muziek aan toe en Nederland gaat helemaal uit de bol.

De sfeer die er hing op die dag was echt aangenaam. Het samenhorigheidsgevoel werd nog wat versterkt door de oranje kleur die de straten vulde.

Wij vierden mee in Breda waar er een soort feestzone was afgebakend. Een beetje vergelijkbaar met bijvoorbeeld de feestzone Polé-Polé op de Gentse Feesten maar dan met security bij verschillende ingangen.

Ik heb ook enkele kiekjes genomen die dag. De oranje kleur in de foto's heb ik door middel van een instelling op mijn camera kunnen onderscheiden van de rest, hier is geen photoshop aan te pas gekomen ;).